Nga 2006-ta e më pas nuk kanë funksionuar shumë gjëra.
Një lavazh, ndoshta diçka më shumë. Përballja kokë më kokë në Vivino mes presidentit të Juventusit, Andrea Anjelit, dhe një skuadre, të cilën vetë numri një i bardhezinjve e kishte përkufizuar të topitur pas humbjes me Leçen, ka rihapur debatin për një tjetër revolucion të mundshëm. Nuk do të ishte lajm i ri, duke marrë në konsideratë të shkuarën e afërt në hije të skuadrës, ku pas lustrove të fundit, zgjedhjet e klubit dhe logjika nuk kanë ecur në të njëjtin hap. Për të mos folur për trajnerët: një Xhixhi Delneri, i ardhur në Torino me perspektivën e lavdisë pas aventurës brilante sampdoriane, nuk i ka shpëtuar numrit të teknikëve të afruar në pankinën bardhezi nga 2006-a e më pas: Deschamps, Ranieri, Ferrara, Zakeroni dhe tashmë ai, i destinuar të shndërrohet në rrufepritës siç u ndodhi paraardhësve, nëse barka nuk do të drejtohet si duhet. “Calciopoli” dhe dy titujt e hequr bënë ndarjen në mes të një klubi të diskutueshëm, por fitues, dhe të gjithë asaj që vjen më pas.
Duke u nisur nga synimet e mira të presidentit Coboli Xhilji dhe administratorit të deleguar Zhan Klod Blank, të cilët morën meritën për t’i besuar Deshampit Juventusin e parë të historisë së Serisë B, por edhe të metën që e lanë të ikte. Nuk ishte më pak zgjedhja e Ranierit për rikthimin në Serinë A: një vend i tretë në kampionat dhe një i dytë provizorisht në sezonin pasardhës, kushedi se pse, shtynë drejtuesit të zgjedhin largimin e trajnerit romanit. Që aty, ikjet dhe eksperiencat e pafata të Ferrarës e Zakeronit, të kulminuara me moskualifikimin në Champions.
I domosdoshëm ishte një zhvillim i ri: lamtumirë drejtorit sportiv Alesio Seko, i cili në Torino kishte sjellë lojtarë si: Tiago, Almiron, Kriskito, Diego, Felipe Melo, Amauri, që kurrë nuk ishin në sintoni me ultrasit bardhezinj. Dhe vjen Bepe Marota drejtor i përgjithshëm, dhe mbi të gjitha vjen edhe rikthimi i një Anjeli në poltronin e presidentit. Deri këtu, më shumë zhgënjim sesa kënaqësi, dhe ndonjë problem për t’u zgjidhur, si rinovimi i kontratës së Del Pieros, Flamurit të fundit. Ndoshta Juve po shkon poshtë e më poshtë, si kurrë në historinë e tij. /JUVENEWS.TK/